Adana

Ben bu şehri çok sevdim; tarihi fısıldayan sokaklarını, evlerini kendime yakın buldum.Manevi bir çekim merkezi olduğunu hissettiğim Ağca Mescid'i, Yağ Camii'ni, mimarınınson eseri olan Hasan Ağa Camii'ni... Ziya Paşa felsefesini, dev saat kulesini ve kebabını,şalgamını, simidini... Pamuk ve karpuz tarlalarını; portakal ve nar bahçelerini... Öyle yabinlerce yıldır insan seli akıyor, yine de garibana uzanıyordu Çukurova'nın şefkatli eli.Misis'te ölümsüzlük otunu aradım, Lokman Hekim'e rüyamda çiçeklerin adlarını fısıldamasıiçin yalvardım. Soluğu Anavarza'da aldım nedense, yine deprem oluyordu asırlar öncesinintekrarını yaşatırcasına. Alacakaranlıkta Sardanapalus'u gördüm sanki; kızıl bir gün batımındagülümsüyordu. Şahmeranın hayali bekliyordu Yılankale'yi, sisli Kozan Kalesi yine portakalkokuluydu. Bir alacakaranlıkta karşılaştım Taşköprü'de Roma İmparatoru Hadrianus ile.Ramazanoğlu Konağı'na konuk oldum, yeniçerilerle saf tuttum Ulu Camii'nde, Kuvvacılarlabirlikteydim Güney Cephesi'nde. Piri Mehmet Paşa'dan dua alıp Ziya Paşa'dan nasihatdinlerken büyük saat üçe vurdu... Merkez ve Atatürk parkları ile yeşil duvarlarla çevrili eskievlerinde kardeş kardeş büyüyordu begonvil, jakaranda, mimoza, leylak, erguvan ve fırçaçalısı fidanları. Sokaklar turunç çiçeği kokuyordu. Altı minarenin hepsinde kandilleryanıyordu. Ben bu şehri çok sevdim; hissettim, yaşadım ve yazdım...