Aesthetical and Philosophical Essays

“...İnsan, eylemleriyle kendini resmeder ve şimdiki zamanın dramında tasvir edilen biçim nedir? Bir yandan vahşi koşarken, diğer yandan uyuşukluk halinde görülür; insan yozlaşmasının en uç iki aşaması ve her ikisi de bir ve aynı dönemde görülüyor. Daha aşağı, daha büyük kitlelerde, kaba, kanunsuz dürtüler ortaya çıkar, sivil düzenin bağları koptuğunda çözülür ve vahşi içgüdülerini tatmin etmek için dizginlenemez bir öfkeyle hızlanır. Objektif insanlık devletten şikâyetçi olmuş olabilir; yine de öznel insan kendi kurumlarını onurlandırmalıdır. Varlığını korumakla ilgilendiği sürece, insan doğasının itibarını kaybettiği için suçlanmalı mı? Yerçekimi kuvvetiyle ayırmaya, kohezyon kuvvetiyle bağlamaya başladığı için onu suçlayabilir miyiz? inşa etmenin ya da yükseltmenin hiçbir düşüncesinin olmadığı bir zamanda mı? Devletin yok olması, haklılığını da içinde barındırır. Serbest bırakılan toplum, organik yaşama doğru hızla yükselmek yerine, kendi unsurlarına çöker...”