Aforizma

Büyük Dağ; ikisini de koynuna almış, geri vermiyordu. O kış alabildiğine sert geçti, kar üstüne kar yağdı. Havanın güneşli olduğu günlerde köylüler kazma ve kürekleriyle kar yığınını ümitsizce kazarak Aziz ve Mahmut’u bulmaya çalıştılar ama herhangi bir şey bulamadılar. Köyde ağıt sesleri o kış boyunca hiç kesilmedi. Baharın ilk günlerinde havalar ısınıp karlar yavaş yavaş erimeye başlayınca, köylüler de çığın düştüğü yerde onları aramaya devam ettiler. Yaza doğru karların erimesi hızlanıp dereler gürül gürül akmaya başladığında; çobanlar ikisinin de cesedini farklı yönlerde, dereye yakın bir yerde buldular. Cesetler köye getirildiğinde yürekleri dağlayan canhıraş feryat ve figanlar yine birbirine karıştı. Büyük Dağ ise zirvesini duvak gibi bezeyen karları ve tüm heybetiyle toprak damlı köy evlerine uzaktan, sessiz ve vakur bir şekilde bakıyor gibiydi.