Ahyar Ve Ebrarın Yolu: Tasavvuf; Minhacu Makasidi'l- Ebrar ve Mi'racu Mevaridi'l-Ahyar

Anadolu coğrafyasının pek çok bölgesinde irşad faaliyetinde bulunan Nakşibendiyye'ninHâlidiyye kolu tekke ve zaviyeleri, İslam düşünce ve kültür hayatında önemli yeri olanmünevverler yetiştirmiştir. İşte bu kola mensup olup Osmanlı Devleti'nin son dönemlerindeKuzey Irak bölgesinde yaşamış Şeyh Bahâuddin Tâhâ b. Abdurrahmân el-İmâdî tarafından kaleme alınan ve orijinal adıyla kısaca Minhâc olarak bilinen Ahyâr ve Ebrârın Yolu: Tasavvuf,günümüze ulaşan tek el yazması nüshası üzerinden ilk kez Türkçeye tercüme edilen bir hal ilmiklasiğidir. Altı bölümden oluşan ve birinci bölümü akaid ilmine dair olan eserin geri kalan tümkısımları tasavvufun mahiyetine dair olup bu yola baş koymak isteyen sâliklere yönelik birrehber mesabesindedir. Türk okuru için uzak olmayacak bir neşve ile kaleme alınmış olan budeğerli eser, müellifinin yakın tarihte kitlelere hitap edebilmiş bir yola müntesip büyük bir isimolması hasebiyle de ayrıca önem arz ediyor. Bunun yanında kitap, yalnızca Nakşibendîahkâmından değil, bütün tasavvuf kültürünün ve beş ana tarikatın düsturlarından bahsediyor.Şeyh Bahâuddîn Tâhâ; Ehl-i Sünnet ve'l-Cemaat akaidini, sülûk ehli için tüm tarikatlarda önemverilen düsturları; tevbe, verâ, zühd, sabır, fakr, şükür, havf, recâ, tevekkül ve rıza olmaküzere on makamı, Müceddidiye-i Nakşibendiyye'nin erkânı ile Kâdiriyye ve Çeştiyye gibiyolların âdâbını detaylı bir şekilde açıklayarak okurunu kalemden kelâma irşad ediyor.