Al Gözüm Seyreyle;Oyunlar...Düşler...Anılar...

• Zifiri karanlık içinde önce bir öksürük resitali başladı. Ve bir adam bir ışığın içinde doğdu sanki. Gözleriyle etrafı süzdü hiç acele etmeden. Sopasını vurdu yere üç kere, mendilini şöyle okkalı salladı, attı omzuna, zamanı durdurdu sanki. Başladı laf ebeliğine. Ne tekerleme, ne şekerleme ustalıkları öyle. Dil kıvrak, zeka küp küp. Öyle bir giriş yaptı ki, gönüllere şenlik. “Hak dostum hak! Zamandan aldım bir çırak Ama yedi durdu dayak Haşa huzurdan her zaman usta, çırağını sever Hem sever hem de döver Eve gelmez ne zamandır külhani yatır Kovsam o da olmaz, darılır Kibardır, çarşafsız yorganda yatır Hayat dediğin zaten, bilirsiniz hep kahır Efendim, eşek aldım pazardan Göze geldi çatladı nazardan Dedem çıktı -hem de zamansız- mezardan Bize ne demeyin bu Kıssahan’dan… Çırak topladı pılıyı pırtıyı kaçtı Etrafa varını yoğunu saçtı Benim canım efendim oyun sepetim Huzurunuzda perdesini açtı İşte böyle efendim. Zamanın evailde. Al gözüm seyreyle. Görelim mevla neyler, neylerse güzel eyler.”