A’mâk-ı Ervah

"İyilik dile ve renklere bakmaz" diye bir söz vardır. İyilik ince bir hissediştir gönül yollarını arındıran. Maddeden sıyrılmış her bir hissediş ruhun kanatlarını güçlendirir. Ruh güç kazandıkça da maddeye esir olan ne varsa özgürleşir. Bir tebessüm kaç para, sıcak bir bakış, samimi bir yaklaşımın ederi hangi bir maddi değerle kıyaslanabilir. Birine bir el bir ses bir nefes ol. Bir yüreğe dokun erisin buzlar. Kurtlara bile dokun ki kuzular rahat etsin. Velhasıl iyilik güzelliktir, güzellik insanı yansıtan en hakiki aynadır. Son merhale son demdir kim bilir... Bir de unutmamak gereken bir nokta daha var ki " Yalnız iyilik yapmak yetmez, iyiliği zarafetle yapmak da lazımdır " işte o zaman iyilik dünyayı aydınlatacak bir meşale olur. Tüm nahoş ve kötülüklere rağmen yüreği güzel davranış, sözü, özü güzel kalanlar lütfen kuytularda kalmayın, meydanlar sizin gönül ritminiz içinde ahenkle ses bulsun...