Anlam Dili (Lisan-ı Meal)

Nedir ki anlam ve de dili? Aslında onun kendini, ruhunu incelemeli. Hatta onun ruhunu yine kendine üflemeli. İşte o zaman onun ruhunu görüp aslıyla titremeli insan. İnsan ancak kendi anlamı kadar, kendini anlamlandırabildiği kadar insan... Hep böyle yaşamış hayatı onu gerçeğiyle yaşayanlar ama bir o kadar kendi gerçeğiyle yaşayanlar. Bundan, anlamdan uzak yaşadığı için ölüyor insanlık. Ne yazık ki bundan haberi yok, yaşamaya çalışıyor insancık. İşte bu yüzden acilen bir kriz masası kurulmalı ruhlarda ve gönüllerde, hem kendinin hem dünyanın gözü önünde. Yoksa ruhlar, gönüller krizler hep krizler içinde. Hayatının anlamsızlığı kadar yandın, yanıyorsun ey insan! Anlamı bir düşün, irdele, nedir sebebi bu amansız düşüşün. Her şey ama her şey anlamını yitirdiği zaman solgun, renksiz değil mi? Sen hiç anlamı anlamlandırmayı kendinde denedin mi? Hatta kendini kendinde değerlendirmeyi yineledin mi? Sen belki bunu bazen niteledin ama belki de çoğu zaman hep öteledin ama bazen de sadece heceledin. Ama yetmez mi artık bak ne zamandır emekledin! Seni nefessiz bırakan, senin âdeta can suyunu kesip hayatın tüm renklerini solduran yaşadığın şu tezada bir bak. Şu aldatıcı, anlamsız mezatta boğulma n'olur! İşte tam da bu yüzden anlamlı olsun senin kendi anlamın. Hem yüzün gülsün, güldürsün gönlün kendiyle beraber gönülleri. Hep sen topla emi en nadide ödülleri. Hadi anlamın kendi anlamıyla buluşmak üzere... Gülüşün, gülüşlerle gülüşmek üzere...