Anneannem Bir Şaman Duasıydı

Şiir kadının dilidir, kadının söylediğidir. Şairlerin çoğunun, erkek olmasına, şimdilik, bakmayın, kadının özgürleşmesiyle birlikte şiir de özgürleşiyor. Sahibine demeyelim, hele şiirin kimsenin mülkü olmadığına inanıyorsak, şiir aslına, kaynağına, gözesine dönüyor diyelim. Şair kadınların, şiiri anadili gibi konuşması, söylemesi, yazmasının doğallığına son zamanlarda daha çok tanık olmaya başladık. Benim tanıklığım bu kez Güler Kalem'in şiiri için, "Anneannem Bir Şaman Duasıydı" kitabının toprağı, ateşi, suyu, yağmurunun bereketi üstüne. Dili güzelleştiren yalnızca sözcükler değildir, şiir de doğayı, yeryüzünü, gökyüzünü kendisine ayna tutarak süslenir, güzelleşir, yerden göğe iyilik olur. "Anneannem Bir Şaman Duasıydı", kadının şiir olduğunu bir iç nefes gibi fısıldayan, düş nefes gibi coşturan ve dil nefes gibi cesaretle söyleyen bir nefes destan olmuş.