Anthos Logeia (Toplu Şiirler 2013-2023)

kadim zamanlardan mensup olduklarımdan koparak azınlıklaştırıldım koku partiküllerim patlıyor adresi olmayan taç yapraklarda sağırlara şarkı söyleyeceğim belki dudaklarımı okuyabilirler ve titreşimleri hissederler umuduyla canimus surdis kayan obtüratör etkisiyle gözlerim hayatı tek bir blok olarak görmüyor yukarıdan aşağıya satırlar halinde tarıyor ân'ın üst kısımlarını tüm şiirlerimin oluşturacağı antoloji etimolojisine uygun olarak çiçek dermesi olacak umutsuzluğa serbest düşerken dünya üzerinde yedeği olmayan bir morfin ampülünü boşaltmışçasına acı çekmeye başladım bir deniz ıslanmazsa ¿ne kalır denizliğinden ya da ne kaybeder ki?