Araftan Aşka

yalnızlık vurur suratına çerçeveler kendine iner yağmur kimsesiz toprak kefenlenir sonsuz beyaz biriktikçe buz kesilir çığlık fırçanın ucuyla biraz merhamet   gece gebedir ikibüklüm kozasında ipek ölüm kapar gözünü taş kesilir yenidoğan benden firar et ey kalbi yeryüzünün ey gömleği arkadan yırtılan   saksıda sümbülün boynu bükük bir yas tutuyor hurma çekirdekte suyun sese değdiği yerden göçebe kimi kafeste kiminin kafesi içinde