Ayaşlı ve Kiracıları

AYAŞLI VE KİRACILARI “Memduh Şevket Esendal’ın Gorki ile Çehov ve Maupassant’a çok yakın hikâyelerine bir çeşit enstantane demek hiç de hatalı olmaz. O, Çehov’un ‘Güzel hikâye yazmak için yazdıklarımızın başını ve sonunu atınız’ nasihatini aynıyla tutmuşa benzer. Ayaşlı ve Kiracıları adlı büyük romanı yeni kurulan Ankara’nın havasında memleketteki seviye ve zihniyet farklarını kuvvetle gösteren bir eserdir. Bu hiç mütearrız görünmeden her söylemek istediğini söyleyen realizmi bugünkü edebiyatımız en canlı taraflarından birini borçludur.” (Ahmet Hamdi Tanpınar) “Cumhuriyetin ilk yıllarında, Ankara’da, Ayaşlı İbrahim Efendi adında biri, dokuz odalı bir apartman dairesini oda oda kiraya yermektedir. Bir köy ağasının oğlu olan Ayaşlı İbrahim, eşkıyalık, zaptiye çavuşluğu, arzuhalcilik, otelcilik, v.b. gibi türlü boyalara boyanmış bir adamdır. Odalarda, kadın, erkek, genç, ihtiyar, evli, bekâr çeşitli insanlar oturmaktadır: Ayaşlı’nm apartman katında geçen hayatı anı biçiminde yazan bekâr bir banka memuru; eski bir çiftlik sahibi olan yaşlı Haşan Bey; eski konsoloslardan ihtiyar Şefik Bey; odun ve kömür satıcısı Buhara’lı Abdülkerim ile karısı İffet Hanım; eski bar kızlarından Faika ile kocası şoför Fuat; geceleri odasında kumar oynatan Turan Hanım’la kocası Haki Bey; bunlardan başka, ikide bir değişen hizmetçiler; dışardan gelip giden misafirler. Romanda, Türkiye’nin çeşitli katlarından gelen bu insanların ayrı ayrı maceraları ve birbirleriyle olan ilişkileri anlatılmaktadır.” (Behçet Necatigil)