Azerahş

Bilmek bahsi kendiliğini Bir ince patika öyle Yalın ayak yürünüyor Yalınlaşmadı mı zihin Zerre miskal gidilmiyor Acıya yoldaş çokça Çokça yalnızlığa namzet Sonra da sen üfleniyor Cânıma ruh üfleniyor Dürr, dökülen gözlerden Gördükçe kendilik seni Közden sıcak imiş, Peren Gökte sen, yerde sen Sultan-ı âlem, Nesteren Ruhta ve kalpte sen Sar zorlu yollarımı Adım adım beni al Adımı dahi unuttum Azerahş diyorum Peren Baktığımda aynaya Seni görüyorum, neden