Baykuşlar Gece Ağlar-Şiirler

Gözlerini kırbaçlayan sessiz bakış Parçalar kafesini kaplanların Evrenin daralan dört duvarı arasında Tüneyip ağacına kaderin güllerinin Baykuşlar gece ağlar. Üzülme bu sen değilsin Saçlarında uzayan ağır gölgesi Zamanın yerle bir olan mezarının Uğuldayan yalnızlığın deniz enkazı Baykuşlar gece ağlar. Truva kenti alevler içinde Kendiliğinden tutuşan gözyaşlarına Benzeyen bir şey var yıldızlarda Paris’in sesiyle büyüyen rüzgâr Eski bir gemici şarkısını söyler durur Baykuşlar gece ağlar. Kurtların bile avlanmaktan korktuğu Karanlık korularda kaybolmadan Yolunu bulan aşk (*) bir mağarada doğar (†) Kalpleri kalenderdir rintlerin Kırılır geçmişle geleceğin ortasındaki ayna Baykuşlar gece ağlar.