Ben Fatıma – Babasının Annesi

Künyesi, Ümmü Ebiha olan yeryüzü yıldızlarının ilklerindenim. Ömrü, asr-ı saadet olanım. Günahtan, kirden, maddi ve manevi pisliklerden korunmuş, yüzü ak ve pak olan, parlak ve aydınlık bir hayatın sahibi Zehra’yım. İzzet ve namusuna, inancına olan düşkünlüğü derecesinde hassas olan Betül’üm. İslam mektebinin, vahyin gölgesinde tüten hanenin ilk öğrencilerindendim. Babamın gölgesinde adeta yalçın dağların eteklerinde doludizgin akan ırmak misali çağlarken dünyanın gelmiş geçmiş en muhteşem annelerinden biri olan Hatice’nin sevgisiyle, özeniyle, bilinci ve direnciyle fikri hür, zikri gür biri olarak büyütülüyordum.