Biçare

...Kahroluyorum, çünkü insanlar seni anlamak için ölmene ihtiyaç duydular. Sen ölmeden kimse anlayamadı seni. Bunca cümleyi seni gerçekten insanlara anlatabilmek adına kurdum ve sen öldüğün anda seni anladı insanlar. İyi ki insanların seni anlayabilmek için ölmene ihtiyaç duyduklarını hiç anlamadım, yoksa çeker vururdum seni. Anlattıkların bu kadar kıymetliydi benim için. Seni öldürecek kadar... Ben seni içimi dökmek, derdimi insanlara haykırmak, herhangi bir statünün içinde var olmak, beğenilmek veya beğendirmek için değil. Yalnızca, içimde var olan bazı hisleri yok etmek için yazdım. Yalnızca içimde var olan bazı hisleri, yok etmek için yazdım. Virgül ilk defa varlığı veya yokluğuyla, en azından benim için anlam kaybettirmiyor. Tıpkı bizler gibi, günlük meşguliyetleriyle kör olmuş insanlar gibi. Çünkü ben yokluğuyla hayatı anlamsızlaştıran insanlar tanıdım, onları çok özlüyorum. Yine ben varlığıyla bile hayata anlam katamayan insanlar tanıdım, onlardan biri olmanın acısını yaşıyorum. Yokluğuyla bile hayata anlam katan insanlar, en çok sizi özlüyorum. Fazla veya eksik bir virgülden bu kadar anlam çıkarmanın zorluğuyla yaşıyorum. Kusursuz bir adamın hatırasına, acımasızca öldürülmüş çocuklar için...