Bingöl Uzunçaları

Bingöl’de herkes kendine meşe Öldürür yeşertir de Her sürem nefes dünyasının kurtulanı Ve de gül yeniden açacaksa Yapıştırıp göğe verirler elimize Buhurumeryem denilen çiçeği Ah ettikçe atamamış mor lekeyi Ben gidersem dünya batmaz ya Gölge şair ışıtı birlikte Erimiş kuru bir yaprak gibi o ağacın altında Biz ondan bu yana hiçbir şiir Kazanmış değiliz,tertemiz tahtadan zarfı Tanrının kalbi, tartışmasız geçen zamanlarını ansır bu bir oburluk mu? –Değildir unutmuyor ne dediğini gitgide sarılıp gövdesine göğü doğurabilir ana Bingöl’de her şey kendine gebe