Bir Mahur Huzur’dan Pandemi’ye

Musiki, bizim özümüz, kim demiş ‘’bize eklenmiş’’; Bir yer ki sükunet orda hayat bulmuş, çiçeklenmiş Huzur’la dinledik sükut bahçesinden musikiyi; Ses sokakları; sabahladık, ettik bir, ikiyi Kuşlar da yalnız kaldılar, güller de bahçelerde Pandemi buymuş meğer, yoktu bizim lehçelerde Akıl etmez, izin vermez, gönül onu çeler de Torunlar da evden çıkamaz oldu, dedeler de