Bir Pahasız Taksimetre

‘’Leyla, bak ben dün gece bir rüya gördüm.’’ Es verdi. ‘’Her yer bembeyazdı. Tüm mobilyalar, tüm duvarlar…’’ Kör talih benim arkadaşlarımdandır… El mecbur dinledim. ‘’Kahvaltı etmek için mutfağa indim. Orası gerçekten kalabalıktı. Ve herkes İsa Mesih’e benziyordu. Tabii fotoğraflardan biliyorum. Sen bunları umursama canım, ben devam edeyim. Bahçede halihazırda bir sofra vardı. Bir tek kuş sütü eksikti, öyle mükellef sofraydı! Yanıma diğerlerinden yapıca iri bir melek geldi. Elimdeki çatalı aldı ve hemen yanıma sokuldu. Şaşkındım. Sanki Güneş gökten inmiş ve yanıma oturmuştu. Sonra adamın yüzünden tüm aydınlık gitti ve sonunda ismine cismine hakim oldum. Dayımmış. İnanabiliyor musunuz? İmam olan dayım!’’ Uykudan önce perdeyi çekmiş ancak pencereyi kapatmayı unutmuş belli ki. ‘’Melekler ona papaz ayakkabısı giydirmeye çalıştı. Ama kendisi kuvvetlidir. Sırım gibi adamdır dayım. Ayakkabının bir tekini kaptığı gibi havuza fırlattı. Melekler ise ayakkabının ardından göz yaşı döktüler ve sonra kurtarmak için havuza atladılar. Ha bir de güvenlik görevlisi var. Oradan ayrılmamı istedi. Ona aynen şöyle cevap verdim: Sen benimle alay mı ediyorsun, ha, lokubi çukubi? Burası güvenli değilse, sen bir güvenlik görevlisi olarak işini layığıyla yapamıyorsun demektir. Def ol! İyi demiş miyim Leyla?’’ Ayağımın yalnızca tozuyla değil ayrıca çamuruyla evime gittim dinlediğim rüyanın ve içtiğim soğuk çayın ardından. Yer: Yedi metrekare, süssüz ve patates dolu balkonum. Aylardan ruj süreni… Günlerden çaktırmadan perşembeye atlayan uzatmalı çarşamba. Saat: Nasıl da önemsiz fakat 02.00 civarı bir şey pm. Hava durumu: Kalp yağışlı çok bulutsuz. Takvim çoğunlukla miladi takvim.