Bir Şiir Tut Kendine

Çekmeceden, çantadan, cebimden, kitap arasından, defter arkasından çıktılar birer birer. Kimi birdenbire dökülmüştü kalemden kağıda, kimi bir kelimenin peşinde geçirilen uykusuz gecelerin sonunda yazılmıştı, huzurla. Mutluluktan da yazılan vardı, hüzünden de. Dost sohbetlerinin ardından bulan da vardı yerini, hayatımdan çıkanların bıraktığı izlerden de. Yaşanmışlıklar da vardı elbet hayaller de. Görünen hayatlar da vardı, anlatılan hikâyeler de. İşte hepsi toplandı bir kitap oldu. Hadi “Bir şiir tut kendine.”