Cahit Zarifoğlu

Koskoca dünyayı küçücük bir meta kılarken insan ruhunu ise o küçük dünyanın içine sığmayacak kadar büyütmüş olanCahit Zarifoğlu; kırk yedi yıllık yaşamına sığmayacak bir birikimle aramızdan ayrılmış, Türk edebiyatına unutulmazeserler vermesini bilmiş bir sanatkârdır.Evini, insanlığın tamamına açan; herkese abi, kardeş, baba olmasını bilmiş müşfik bir aile reisidir.Hastane koridorlarının bir menzil, yatağının ise "reca" makamı olduğu vakitlerde "Seni çok seviyorum ya Resulallah!"diye "havf"ını aşka döndüren Zarifoğlu, yaşarken olduğu gibi ölürken de bir şairdir. Erdem Beyazıt'a söylediği "Kırlardaçiçekler bensiz açacak." sözü onun son dizesi olarak biyografisinin kenarına iliştirilecek bir papatya gibi açar ve aslasolmaz gönüllerde. İşte,Şair:Abdurrahman Cahit ZarifoğluBu papatyayı, bu satırların yazıcısı ve okuyucusunun gönlüne de takmasını bilmiş bir koca yürekli delikanlıdır.