Çıkı

İnce bir alayla ağıt tozlu yola düşen Havva anamızın ayak sesince sessiz bir ömür uzantısıyla uzayıp gider ; Havva hatun kaça kaça Eteğini aça aça Havva kaçtı görmedin mi… Havva anamız üç ay bir gün sonra eşeğine binmiş,ardına düşen davar ve inekleriyle mahallemize geldiğinde ilk defa gördüm,kara Ahmet’in ;’oh be !’ diyerek gülümsediğini. Havva anamız. Güzel anamızdı…’