Demo-Anksiyete

arzuların izini algımın prizmalarında harcıyorum.evreni durdurup iştahla yalamamı söylerdi yaşlı frekanshayretlerin esiri onu dinliyorum gizlenerek.izlediğim en lezzetli çarmıh gözlerimden fışkırankutsal çivilerle geriliyoreksiltilmiş bedenime doğru.zevk dolu çığlıkların akış yolunu seyrediyorumidealara dalgalarla imha süsü vermek ne mümkünyine de farmakolojik bir silah benekli taş çokgenin derileriduyularımın ihtiyacını gidermekten ilerisi değil.aradığının kaç düzlemli olduğunu bilme isteği kırılgan genlerinyutmaktan başka çare yok paradigmaların ekşi özlemini.sonsuza kulağından fısıldayan parabolün sistematik lanetiylehala aynı frekansa saldırıyorum