Destan Sayılır

Geceleri ışıkla dolu ıslak ağlar Aydan dönüyorum parlak renklerden İzmirli yaslı terzi Aigassos’ta Alkışlar İstanbul’a diye bağıran Fırıncı kadının çiçekten yüz çizgileri Sırlı çömlekler pazaryerinde, kimsesiz Arıların delirdiği vakitte Bir plak dönüyor gökte durmadan Ağaçlar da güdük, keçiler de ve tuz Burada avdan dönüyorum Ey Afrodit, güzelliğin âşığı sonsuz Hiçbir şey yok heybemde Yarat bizi yeniden o ilk öpüşle Acı hepimize!