Ehvenişer

sevmenin de yana yakıla’sı var karanlıktı ne zaman ulaşsam güneş daha mı hışırtılı geçecek akışı unutuluşu bastırılmış göğünle dokunsam onu kusursuz bir -a sanarak ya ölmeden önce ya birkaç kez o kadar berrak, tamamlanmamış aldırmaz bir bedende, hep aynı tufandan sonra da Nuh’un bir daha dokunmaması o ağır suya