Ekim Mavisi

dervişin göğe açılan eli mahpusun avluya sızan kederi maviş bebenin masmavi yeri gök mavi bilyeleri mavi tanrıçadır kıvırcık saçları rüzgârla savrulmuş koyu bir günahtır esmer tene dövülmüş yahut kaprisli tuna uzun geceden yorulmuş bazan bir denizdir bazan okyanus bazansa küçücük kristal bir fanus sözcüktür beyaz bir sayfada kimi zaman fırtınanın dövdüğü bir gemidir sığınacak bir liman bir ulaktır ekim’e heybesinde özlemler olan durgun sudur mavi coşkun bir çağlayan sonsuz gökyüzüdür üstümüzde kayan sızılı bir yürektir ayrılığı taşıyan belki bir saattir mavi belki de kısacık bir an