Ezik Yüreklerin İsyanı

Yazar İsmail Demirtaş hem bir eğitmen hem de Köy Enstitüleri geleneğinin sürdürücüsü bir idealist olunca anlatımdaki sahicilik de kitapta o ölçüde büyüyor, kendi ifadesiyle “derin acılar dilsiz” olmaktan çıkıyor, önce kahramanlar üzerinden sese sonra da yazıya dönüşüyor… “İnsan kendi iç dünyasını keşfetmeden nefes aldığı hayatı keşfedebilir mi” diyen yazar kitabının birçok yerinde insana ve hayata dair belirlemeler yapıyor, kahramanlarının iç dünyasına iniyor ve bütün ezilmişlerin bir kırılma noktasında hem umudu diri tutmalarına ve insanlık için mücadeleden kopmamalarına hem de gerektiğinde “içindeki volkanı püskürtmeyi” bilmeye vurgu yapıyor… İsmail Demirtaş, bitmiş gibi duran toplumcu anlatıcılığın günümüzdeki temsilcilerinden. O Köy Enstitülerinin felsefesinin, Fakir Baykurtların, Mahmut Makalların, Dursun Akçamların ayak izlerini sürüyor. İdealist olmanın garipsendiği günümüzde, idealist olmanın eğitimde de toplum hayatında da halen “geçer akçe” olduğunu döne dolaşa anlatıyor; Eğittiği çocuklara, katıldığı toplantılarda buluştuğu insanlara…