Felatun Bey ile Rakım Efendi

Görmüyor musun ki gözlerim, neşe ve sevinçle parıl parıl parlamaktadır. Fakat bunun nedenini başka bir şeye bağlama. Gözümdeki ışığın ateşinin bu kadar parlak olması ancak senin parlak yüzünün ışığından aksetmiş bir parlaklıktır. Hiç ayna­yı eline alıp da kendi güzelliğini seyrettin mi ve özellikle gözle­rinin güzelliğine ve hoşluğuna dikkat ettin mi? Senin mestane gözlerin gibi gözleri, dünyadaki hiçbir göz görmemiştir. Kendi gözlerin, kendinde olan güzelliği görmekten yoksun ise sana ben haber vereyim. Senin gibi baştan ayağa kadar hoş bir naz­lı güzeli dünyanın hiçbir tarafında göremediler. Zira Allah dahi öyle bir vücudu bir daha yaratmadı. Bizim seni seyretmekten aldığımız zevki sormuyor musun? Biz senin kaşların ve gözle­rin karşısında tir tir titremekteyiz. Zira âşıkların kanma ve ca­nına kastetmek için, kâh senin mestane gözlerin pusu kurmuş kâh acımasız kaşların dahi yay kurup çekmiştir. Doğrusu sen bizim böyle mahzun mahzun ah edişlerimizden ve ağlayarak yalvarışlarımızdan zevk alıyorsun; ancak cayır cayır yanan si­nemin dumanı her dem başımızı bürümektedir. Bu dumanının misk gibi kokusu için bir ud ağacı gibi ateşler üzerinde yanıp kalalım. Senin aşk derdinle hastalanıp yataklara düştüm, dö­şeklere döşendim. Artık ömrümün kalanı için de ümit kalmadı. Eğer tatlı canımın dudaklarıma kadar gelmiş olduğu şu anda, sen dudaklarını, dudaklarımın üzerine koyarsan yeni bir ha­yat bulurum. Yoksa böyle kıvrana kıvrana can verir giderim...