Gecekondunun Mekan Sosyolojisi; İzmir Araştırması

Zaman ve mekân varoluşun iki temel koşuludur. Ancak bu iki kavramdan hangisinin daha baskın olduğu konusundaki tartışmalar sosyal bilimcileri her dönem ilgilendirmiş, rahatsız etmiştir. Sosyal teoride bu tartışma daha çok 18. yüzyıldan 20. yüzyılın ortalarına dek "zaman"ın baskınlığı yönünde olduğu, buna karşın 1960'lı yıllardan itibaren Henri Lefebvre'nin metinleri başta olmak üzere, Michael Foucault, Manuel Castells, David Harvey, Doreen Massey, John Urry, Edward Soja ve diğer yazarların ortaya koydukları eserlerle bu durumun "mekân"ın lehine olacak şekilde değiştiği yönündedir. Mekânın sadece coğrafyacılar, mimarlar veya şehir plancıları tarafından ele alınacak bir analiz nesnesi olmadığı, bunun aynı zamanda felsefeciler, psikologları ve sosyologları da ilgilendirdiği bir gerçektir. Mekânın sosyal bilimlerdeki bu yükselişi sosyoloji alanında kent çalışmalarını yakından ilgilendiren konuların başında gelir. Araştırmacı yazar İhsan Çetin'in bu çalışması yedi ana bölümden oluşmaktadır. Temelde üç kavram etrafında şekillenmiştir. Bunlar; gecekondulaşma, mekan ve İzmir kavramlarıdır. Türkiye açısından eksikliği hissedilen bir araştırmayı daha sunuyoruz. Daha önce "Midyat'ta Etnik Gruplar" kitabıyla okurların tanıdığı Çetin'in "Gecekondunun Mekân Sosyolojisi" hak eden ilgiyi göreceği kanısındayız.