Geziyorum

Kısa, güzeldir. Lafı eğip bükmeden, dizeyi kırıp incitmeden, üzmeden şiirin inceliğini, şiirin yaramaz ve olgun çocuğudur kısa. Kısa, zordur. Gideceğiniz yol uzunsa, imgenin kontrolü, disiplini zordur dizelerinize gebe kalan gizin. Uçar gider, bir bakmışsınız öykünün güzelim tehlikeli kucağına oturmuş bulursunuz onu. Bu yüzden güzelim ömrü şiirin, daha uzun olur kısa’nın kalbinde. Kısa naiftir. Çocukça şeyler bulursunuz derinliklerinde ve tuvalin kıvrımlarında gizlenen ressamın fırçasındaki samimi özgürlük arayışı, perspektifi yok sayma duygusundaki disiplinsizlik saklanır sakince onurunda kısa’nın. Özcan Öztürk’ün “Gezi/Yorum” dosyasındaki usta işi Haiku’lar, kimlikli yağmurlar gibi şiirimizin üstüne yağarken, onu besliyor. Kısa, derin ve uzun bir yoldur…