Göç

Hayatı boyunca her şeyin sorumluluğunu almak zorunda kalan Fatma her konuda kendinden çok emin ve çok güçlüydü. Bir gün karşısına Hasan çıkmıştı. Hasan’ın eşi olmanın, ona bu dünyada verilmiş en büyük armağan olduğunu düşünmüştü. Yıllarca her işin üstesinden ustalıkla, azimle gelen Fatma; Hasan’ın yanındayken narin, kırılgan bir çiçek gibi hissediyordu. Sevildiğini, korunduğunu bilmek, Hasan’ın çatısının altında güvende hissetmek en büyük huzuruydu. Seneler sonra ilk defa eskisi gibi yalnız ve güçlü olmak zorunda kalmıştı. Hasan’ın yokluğu Fatma’nın o kırılgan kabuğundan çıkmasına ve dayanıklı, tüm güçlüklere göğüs gerebilen karakterine bürünmesine neden olmuştu.