Hayat Seli

HAYAT SELİ Dalgın dolaşıyorken kimsesiz sokaklarda Son ışıklar sönerken senden çok uzaklarda Kaplamıştı gönlümü, yalnızlığımın gamı Hüzünlendim ben yine, bu ilkbahar akşamı. Bir yara var kalbimde, sızlıyor derin, derin Yıpratıyor ruhumu, kaplayan bu kederin Kıvranıyor gönlümde, bu sevdanın büyüsü Hayalini kurduğum, bir yuvanın öyküsü. Yaşıyordum içimde böyle kendi başıma Kavuştum sanıyordum hayat arkadaşıma Henüz açmış laleler, güller artık kül oldu Gökyüzünde mehtabın parlayan yüzü soldu. Bundan böyle elveda, aşklara ve sevgiye Ağlıyorken kapıldım bu hayatın seline, Ağlıyorken düşündüm, hayat bu muydu diye.