İş Hukukunda Tele Çalışma

Uzaktan çalışmanın alt türlerinden biri olan "tele çalışma", esasen eski bir atipik istihdam biçimi olmasına karşın özellikle de 2019 yılında Çin'de başlayan Covid-19 pandemisi sonrasında yaygınlık kazanmıştır. 06.05.2016 tarihinde kabul edilen 6715 sayılı Kanun'un 2. maddesi ile 4857 sayılı Kanun'un 14. maddesine "uzaktan çalışma"ya ilişkin dört fıkra daha eklenmiş olmasının yanı sıra, koronavirüs pandemisinin ülkemizde de yayılmasının etkisiyle 10.03.2021 tarihinde Uzaktan Çalışma Yönetmeliği de yürürlüğe girmiştir. Ancak ilgili Yönetmelik, bu çalışma biçimine ilişkin bütün hukuki sorunlara tek başına bir çözüm teşkil edememiştir. Örneğin, tele çalışmada işyeri kavramının, iş araç ve malzemelerinin sağlanması yükümlülüğünün kime ait olacağının; özellikle evde tele çalışmada iş kazasının, tele çalışmanın yurt dışında yapılması durumundaysa sigortalı çalışmanın nasıl tespit edileceğinin ve daha birçok konunun açıklığa kavuşturulmasına duyulan ihtiyaç devam etmiştir. Bu bakımdan çalışmamızda özellikle Tele Çalışma Hakkında Avrupa Çerçeve Anlaşması'nda yer alan düzenlemeler ile çeşitli ülkelerde yapılmış olan tele çalışmaya ilişkin toplu iş sözleşmelerindeki düzenlemeler ve bunların hukukumuza uyarlanabilirlikleri üzerinde durulmuştur. Çalışmamızda tele çalışma konusu iş hukukunun bireysel iş hukuku, toplu iş hukuku ve sosyal güvenlik hukuku olmak üzere birçok farklı boyutu kapsamında ele alınmış olup bu istihdam şeklinin uygulanmasına ilişkin hukuki meselelere Alman Hukuku başta olmak üzere karşılaştırmalı hukuk sistemlerindeki düzenlemelerden ve çeşitli yargı kararlarından da yararlanılarak çözüm yolları getirilmeye çalışılmıştır.