İsa Atakları

önce kemikleri parçalanıyor derisi yüzülüyor dilimin ucunda sonra kanı karışıyor salyama kırmızı işte o zaman anlam kazanıyor akıyor ırmaklarımı kurutarak acıyan yerlerime dokunuyor âsâsı çıplak elleriyle rütbeliyor omzumu ve benim saçlarım uzun ormanımın saçları dağınık hayvanlarımın saçları kıvırcık göğsüne yıkıldığımda ağzıyla çözdü karanlığı tabiatıma sokuldu iklimine bağışladım ateşten yapraklarımı v e benim saçlarım hüzün geri dönersen unutma İsa! ben senin hiç bilmediğin yüzünüm