İvriz’den Kaliforniya’ya / Son Köy Enstitülünün Romanı;(Yitik Kültüre Ağıt:2)

Öğretmen yetiştiren kurumlarda sık değişiklik, hangi anlama gelir? Yapılanlar, geleceğin inşa edileceği temeli, kayganlaştırmak olmaz mı? Eğitim tarihimizdeki yap-boz, en temel sorunumuzu derinleştirmekte, verimsiz, kaypak bir zemini oluşturmaktadır. Yıkıp, yeniden inşa tarzında yürüyen eğitim reformları, yanlış ve eksiği gidererek devamlılığı sağlayamadı. Tıpkı, meyve fidanını ekip her yıl yerini değiştirme tarzında seyretti. Şekil, sistem değişiklikleri o kadar çok yapılıyor ki, bu durumda dallar ne zaman meyveye duracak, sorusunu sormayı bile unuttuk. Arayış, elbette her zaman daha güzele, faydalıya, mükemmele ulaşma anlamında vazgeçilmez bir tavırdır. Fakat güçlü köklere sahip olması gereken kurumlar üzerinde bu kadar oynama, arayış da değil, normal de değildir. Üstelik affedilemez kayıplar, boşa harcanan nesillere sebebiyet verdiği için; ülke ve gelecek düşmanlığıyla eş değer gözükmektedir. Çelik’in, eğitim konusundaki uzun süreli Amerikan tecrübesi ve kıyasları, ayrıca değerlendirilmelidir. Prof. Dr. Caner Arabacı