Kayıp Hikâyeler / Adem Özbay

Bu hayat komedyasında bir başına kendimi salmışken rüzgara çağırıyorum seni en çok acıyan yanlarımla. Eğer ki duyuyorsan sesimi eğer ki azıcık hakkım geçmişse sana bir koşuda bir nefeste gel yanı başıma. Çünkü artık Ferhat'ın dağlarında Mecnun'un çöllerinde son demlerini yaşayan kalbim yağı bitmiş kandil gibi azar azar ferini tüketmekte.