Kendine Karşı; Başarı mı, Taviz mi?

Sen kaçtıkça üzerine gelir hayat. O, başkalarının korkularının ve kaygılarının yamalı elbisesidir. Üzerine giyersen alışırsın. Alışma, alın. Kendine karşı gelmekten korkar insan, sen korkma. Zaman çok kırılgan, sen çok incesin. Bir çiçeğin rüzgâra tutunuşu gibi yalnızca kendi gövdene sarıl. Katlanma gergin anlara, anılara ve alınlara. Bir bir atla üzerine gelen hayatın gölgelerinin üzerinden. Dikenli bakışların bahçesinde gül olma. Önce kokunu sonra gövdeni dalından ayırırlar. Yaşamamışsın gibi boşlukta soldururlar düşlerini. Dalar gidersin takvimlerin sararışına. Yüzünü uyandıracak bir güz bulamazsın. O hâlde kendine karşı gel, kendinle her şeye karşı gel.