Kim Bilir Belki

Nihayet geçtik denizi elhamdülillah Eski bir şarkının nağmelerinde biriken hüzün Çıkıverdi ortaya ben tarassut edeyim derken Eski konağın yıpranmış mağrur duruşunu Temaşaya dalmışken geçmiş günler meseli Demek ki insan var oluyor böylece doğrusu. Öylece bir vakit bakmış olduysam çocukların Sabi duruşlarına, sarılışlarına, sokuluşlarına Kucak dolusu sevginin gülücükler kondurduğu O görkemli evin sevimli odalarına hakikat bu ya Baktım o eski rüküş çarşının önünden geçerken Ne çok varmışım meğer ne çok fesleğen kokusu.