Konuşmuyor Duyulmayınca

Bu bakışlar içinde ve bu konuşmaların ağır sesleri içerisinde kızın kendisi de konuşmak istiyor fakat sesinin duyulmadığı vakit konuşmasının mânâsız olduğunu düşünüyordu. Fakat yine de -mânâsız olsa da- oynatmakta zorlandığı dudaklarından çıkacak ilk harfi ve sonrasında ilk kelimesini düşünüyordu. Ufak sesler, mırıltılar çıkararak kendisini epey yoruyor etrafındaki insanların yüzlerine hafif tebessüm gösteriyordu. Ufak bir ses, içten gelen mânevi bir sesi ilk kelâmını kalbiyle beraber söylüyordu: “Selâm!..”