Kül

Bir sonuçtur Kül. Yürek yangınının ardında bıraktığı izdir. Kaybolmaz. Tılsımlı rüzgârlarla taşınır âleme ve çoğalır. Dokunduğu her yürekte bir duygu devinimi oluşturur. İnsan bir bakıma duydu değil midir? Kül’ü okurken bu sorunun cevabını bulacaksınız. Keyifli okumalar. İçimde bir yığın umut vardı, Hepsine bir kibrit çaktım. Alev alışına bir göz attım. Öyle yandı yüreğim; savruldu ümitlerim... Yanan her şeydi; umuttu, çığlıktı, sevinçti... Şimdi adı “kül”dü.