Kül ve Anka

Elifti Evet, oydu gelen. Hasan çavuşun, torununa, kardeşliği Ali Osmana ettiği dua, dilediği dilekti. O, iyi şeyler olacağına dair bir sözdü; geniş bir zamana aynı anda dokunandı. Elifti Orada, sırtı dönük duruyordu. Saçları omzundan aşağı bir akarsu gibi dökülmüş ve dökülüyordu yine. Yine, kara bulutlarla kapanmış, kararmış bir gün ortasında ansızın doğan ve ışığını bir umut, bir iyilik andı olarak sunan güneş gibiydi. Yine kokusu bahar günü gibi ılık bir esenlikti. Yine, yine Elif, baştan sona hem ilham hem sözdü, Elif yine, Ali Osmanın zihninde yazıya dönüşüyordu. Mikayil Dilbaz, Yol ve Çöl Resimleri isimli romanlarının ardından, bu defa Kül ve Anka yla okur karşısına çıkıyor.Yazar yine kendine özgü anlatımı ve sıra dışı kurgusuyla bambaşka bir dünyanın kapılarını aralıyor.