Mahkum

- Abla! Şu anda barınacak yerim yok. Ortalıkta kaldım. Senin evine geldim. Burada bir müddet kalmak istiyorum! dedim.Bana baktı ablam, yutkundu. Büyük bir sıkıntı bastığı her halinden belliydi. Gözlerini yere dikti. Utana sıkıla: - Kardeşim! Kusura bakma! Seni eve alamayacağım... Ablamdan böyle bir cevap alacağım aklımın ucundan geçmezdi. Bir mahkumdum, sokakta kalmıştım... Beklenmedik şekilde kovuldum. Yüzümdeki ümit dalgalarından yayılan tebessümler birer birer dağıldı. Geri döndüm.