Manevi Yolun Başlangıcı ve Sonu

İmam-ı Ahmed Rabbani hazretleri, Hindistan'da yetişen en büyükveli ve âlim. Ariflerin ışığı, velilerin önderi, İslam'ın bekçisi,müslümanların baş tacı, müceddid, müctehid ve İslam âlimleriningözbebeğidir. Silsile-i aliyyenin yirmi üçüncüsüdür.1563 yılında Hindistan'ın Serhend (Sihrind) şehrinde doğdu.İmam-ı Rabbani ismiyle tanınmıştır. İmam-ı Rabbani, Rabbaniâlim demek olup, kendisine ilim ve hikmet verilmiş, ilmi ile ameleden, ilim ve amel bakımından eksiksiz ve kâmil, olgun âlimdemektir. Hicri ikinci bin yılın müceddidi (yenileyicisi) olmasındandolayıMüceddid-i elf-i sani, ahkam-ı İslamiye ile tasavvufubirleştirmesi sebebiyle, Sıla ismi verilmiştir. Hazret-i Ömer'insoyundan olduğu için, Faruki nesebiyle anılmış, Serhend şehrindenolduğu için de oraya nisbetle, Serhendi denilmiştir.Bütün bu vasıflarıyla birlikte ismi, imam-ı Rabbani Müceddid-ielf-i sani Şeyh Ahmed-i FarukiSerhendi'dir.Babası ve dedelerinin hepsi, zamanlarının büyük âlimleri, salihve faziletli kimseleri idiler. Babası Abdülehad Efendi din ve fenilimlerinde yetişmiş, tasavvufta da en son mertebeye ulaşmıştı.