Mavi Yürekli Öyküler

“Herkesin bir “Mavi Yüreklisi” vardır. Niyazi Uyar'ın ilginç bir ada sahip olan bu kitabı, bol kö­püklü, orta şekerli bir kahveyle birlikte keyifle okunuyor.Sırtını Bozdağ'lara dayamış, kol ve bacak­larını Gediz Ovasına yaymış bir kentin insanları­na dair içtenlikli öyküler var sayfalarında. Yazar; bazen anlatıcı bazen de kahramandır. Sayfa ara­larından okuyucuya seslenmeyi bir eğlence sa­yıyor ve üslubunu ustaca kullanmayı da iyi biliyor. Sait Faik gibi du­rumları gözlemleyip kent trafiğini, demir yolunu gözleyen evin uzun saçlı, dudağı benli küçük kızını, balkonunda kahvesini içer­ken güne şahitlik eden bir emekliyi anlatıyor; öbür yandan Yaşar Kemal gibi kırsalın tatlı ağız özelliklerini tadını çıkararak kullanı­yor. Sıradan insanın yaşama serüvenini, hayat telaşını, sevdaları­nı hoş bir anlatımla ifade ediyor.Mavi Yürekli Öyküleri okurken, her öyküde yanında orta şe­kerli bir kahve olsun, Mavi yürekli öyküleri kahve keyfinde okuma­nız, yaşamanız dileklerimle... İyi okumalar...”Şeydi Ahmet ÇETİNEğitim Emekçisi“... Maviye” olan sevgim çocukluk yıllarına dayanır...Umudumuzu büyüten, “toprak işleyenin, su kullananın” deyip dağlara taşlara adını yazdığımız Karaoğlan lakaplı Ecevit vardı 70’li yıllarda. Onun giydiği mavi gömlek, mavinin yeni adı olarak söylenmeye başladı. İşte bu “mavi” öykülerime yürek, şiirlerime nefes oluverdi! İşte ona sebep beşinci kitabımın adı: “MAVİ YÜ­REKLİ ÖYKÜLER” oluverdi...