Milönü'den Filistin'e Anılar

Çorum’da Alevilere yönelik toplu silahlı saldırı ve katliamların üzerinden de 43 yıl geçti. Devlet, Çorum’da Türk-Hanefi-Sünni, milliyetçi ve dinci, değerleri kullanarak, bu değerler etrafında toplumu-cami, kuran kursu, okul, hastane ve garaj gibi “kamuya-devlete” ait yerlerde toplayıp-sokaklarda bir “Gösteri Alanı’na” taşıyarak, Aleviler ve sol güçlere yönelik, devlet gücünü, karşı devrimci bir ayaklanma biçiminde örgütleyerek, saldırıları düzenlemiştir. Bu saldırı sonucunda katliam girişimleri olmuştur. Alevilere yönelik saldırılar genellikle yerleşim yerlerinden ederek sürgüne yollama biçiminde devlet politikalarıyla birleştirilmektedir. İlk plan toplumsal gövdeyi aşındırmayı ifade etmektedir. İkincisi, toplumu hiyerarşize etmeye yarar. Yani Alevileri yerinden yurdundan ederek toplumsal tabakalaşmanın en altına itmeye çalışır. Kolonyal ve post kolonyal mekânsal düzenleme ile sosyal, siyasi ve ekonomik statüko oluşturulur. Klasik ve yeni sömürgeci politikalar faşist uygulamalarla birleştirilerek toplumda kastlaşma oluşturulur. Sömürgeciliğin mirası, sürekli dışlaştırma ile “içsel dışlamanın” oynak bir bileşimidir. Direniş anında 67 mahalle ve köyde Halk Komiteleri ve Silahlı Halk birlikleri kurulmuş ve direniş örgütlenmiştir. Saldırılar sırasında 62 kişi öldürülmüş,82 kişi yaralanmış ve üç kişi kayıptır. Bu siyasal ortam içinde 12 Eylül Askeri Faşist Darbesi gerçekleşmiş ve birçok sol, devrimci ve sosyalist kadro ve halk komitesi üyesi aranmaya başlamış, mahalle ve köylere yönelik operasyonlar düzenlenmeye başlamıştır. Böyle bir ortamda aranan kadrolar, geri dönmek üzere Filistin’e gitmek zorunda kalmıştır. Filistin-İsrail savaşında bazı kadrolar yaralanmış ve ölenler olmuştur. Savaş sürerken ve savaş sonrası bazı kadrolar Türkiye’ye dönmüş ve birçok kadro Avrupa’ya gitmiş veya gönderilmiştir. Gerek Maraş, Sivas, Fatsa, Çorum ve 2. Sivas ve Filistin pratiğinin sorgulanması açısından bir başlangıç olacağını umuyorum.