Muhsena

Asker, Kul Sadri Hoca'nın ellerini çözdüğünde, O da hemen çavuş ile birlikteSemahat'a yardım etmişti. Semahat kendindeydi ama çok kan kaybediyordu. Yüzünü KulSadri Hoca'ya çevirdiğinde, onun ilk defa çocuklar gibi ağladığına şahit oluyordu. Kendinibiraz zorlayarak kısık bir sesle konuşmaya başladı;-Hocam biliyor musunuz? Benim yedi ayöncesine kadar kullanmaktan nefret ettiğim ikinci ismim Muhsena. Anlamını biliyormusunuz?-Evet, biliyorum kızım. Şeytana karşı kale gibi demek.-Eğer ölürsem hayatımdakişu son yedi ay o ismi ahirette de kullanmama yeter mi? Çok az değil mi?Semahat'ınağzından çıkan bu sözler karşısında Kul Sadri Hoca daha da çok ağlamaya başlamıştı. Birşeyler söylemek istiyor fakat ağlamasına bir türlü engel olamıyordu. Ağlayarak da olsa KulSadri Hoca'nın ağzından şu ayetler döküldü; Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O'ndan hoşnut,O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir."