Padyae

Yazar, müstakil denemeleri ile ruhi bunalımların ve günlük telaşların arasında keşfettiği sığınıklardan; hayata, insanlığa, “insan olma” halinin kudretine ve dahi acizliğine vurgu yapar. İmgeleri ve serzenişleri ile bir hüzün poetikası imajı taşıyan denemelerde; aşkın imkanlarından, Yusuf’un lacivert gömleğine; annelik aynasından, evlatlığın acı suyuna; yalnızlıktan yanılgıya, hasretten gurbete kadar derin bir iç muhasebeyi okurun gözleri önünde teşhir eder. Baştan sona “yolda olma” halinin verdiği imkanlarla kaleme alınan bu denemeler yazarın iç sesinin dışavurumudur. Görünenin ötesini arayan ve kelimenin altındaki manayı kazıyan bu yazılar yazarın hayat aynasına yansıyanlardır. Kelimelerin arasında kendi öz benliğini gören yazar denemeler boyunca okurla beraber şaşırır, okurla beraber düşünür. Dahası okurla beraber kendine ve çaresizliğine tesadüf eder.