Paul Ricour'den Marcel Proust'a Doğru;Anlatının Zamanı, Kayıp Zaman ve Yakalanan Zaman

Marcel Proust, Geçmiş Zamanın Peşinde adlı eserinde, çocukluğuna dair anıları ve bu anıların kendisinde bıraktığı izleri derin betimlemelerle anlatır. Onun için sonradan hatırlanan bütün göstergeler birer anlam içerir. Proust, bu anlamları bulurken aynı zamanda geçmişe dönmek ve geçmiş zamanı yeniden yakalamak ister. Onun için hatırlanan andan alınan duygu, zamanı yeniden yakalamanın ölçütüdür. Buna karşın, kaybettiği; hatırlarken herhangi bir duygu hissetmediği anların çoğunluğu onda içsel bir rahatsızlık uyandırır. Paul Ricoeur ise birçok eserinde insan hafızasının zamanla ilgisini ele alır. Ricoeur’ün değindiği temel konulardan olan “tarih anlatımı” ve “kurmaca anlatım” kavramları da zaman, hafıza ve unutuş ile doğrudan ilişkilidir. Ricoeur bu ilişkiden dolayı Proust’un anlatı biçimine değinmiş ve onun tekniğini çözümlemeye çalışmıştır. Nitekim Proust’un çocukluk anılarının üzerine kurmacanın da eklemlenmesiyle birinci anlatıcı kaleminden aktarılan Geçmiş Zamanın Peşinde, Ricoeur’ün zamanla ilgili oluşturduğu söylemleri, kendi felsefi ve edebi derinliğinde barındırır.