Peter Pan

Peter "Denizkızlarını, korsanları görmek isteyen benimle gelsin," dedi.Bu arada annem, babam ve Nana bahçe kapısına kadar gelmişlerdi. Hemen odamızın camınadoğru baktılar. Doğrusu her şeyin yolunda olduğunu görüyorlardı. Görünüşte tuhaf giden bir şeyyoktu. Ama annem, havada uçuşan gölgelerimizi görmek için gecikmedi. Merdivenlerdenbağırarak, paldır küldür çıkarken "Çocuklarım! Eyvah başımıza gelenler," diyordu.İş işten geçmişti. Annem, babam ve komşular, odamıza geldiklerinde yataklarımızın bomboşolduğunu gördüler. Biz ise çoktan bulutların arasına ve gökyüzündeki yıldızlara doğru yol almıştık.Kalbimde büyük bir huzur hissediyordum. Uçmak için cesaretin en büyük enerji kaynağıolduğunu anlamıştım. Bütün gücümle bu enerjinin bitmemesi için uğraşıyordum. Gökyüzü,yıldızlar bizimdi. Hepsinden önemlisi, hayallerimiz gerçek oluyordu.