Rüya Tahripleri Kitabı; İnsanlar ve Hayatlar

güzel çocuklardık biz göz inceliğindeydi gülüşümüz ne kadar sakınsak ta gece ağırlığındaydı vuruşumuz çocuk şarkısıydık özlem kokulu dizelerde kırılgan biraz da naif ve zor gülüp kolay ağlayan mevsimidir artık göçmen kuşların sonbaharın tenha belirsizliğinde… hüzüne ayarlıydı saatlerimiz şehrin kuytularındaki çay ocaklarında… gözyaşı olmuş telgraf tellerinin üzeri anlardım yine ağlıyorsun uzaklarda bir yerde ellerimde buz ayaklarımda yün çorap radyoda bir türkü çalmakta adımızı söylüyor başka mevsimler düşlerimiz… sevgili, adil ve müthiş merhametli eve geç kalmış tedirgin çocuk adımlarıyla başka bir zamana kaldı…