Sana Uzun Bir Yaz

şafağın paslı yüzünde unutulmuş bir tebessümü kazıyorum inatla elimde ‘’eskiden’’ diye başlayan bir dilin çakısı içimde kurumuş bir dereye suyu hatırlatmanın derdi kum hatırlamazsa taş muhakkak hatırlar diyorum şeklini ve rengini veren o gücü unutmak nasıl mümkün bir yoklasa yüreğini duyacak uğultusunu suyun ve hazırlayacak kendini yeniden o sonsuz akışa